ΓΙΑ ΕΝΑ ΦΑΝΑΡΙ

Ο τίτλος που θα ταίριαζε στην ιστορία του βιβλίου αυτού θα μπορούσε να είναι δάνειος από ένα στίχο του Ντίλαν Τόμας που λέει πως «Ο θάνατος δεν θάχει πια εξουσία». Όμως, τον ήρωα του βιβλίου τον έσωσε ένα φανάρι, που την κατάλληλη στιγμή είχε την καλοσύνη να δείξει το πράσινό του χρώμα. Βρέθηκε κοντά στον θάνατο, τόσο κοντά που άρχισε να μιλάει με πεθαμένους, όμως μια συνωμοσία ανθρώπων γύρω του στάθηκε ικανή να τον γυρίσει πίσω. Δεν είναι μια θλιβερή ιστορία, το αντίθετο συμβαίνει, άλλωστε αντιμετωπίζει τον θάνατο με τη μουσική, το «πιο καταπραϋντικό από οποιοδήποτε ναρκωτικό», όπως έγραψε ο Τζωρτζ Στάινερ. Μια εξαιρετικά δύσκολη συνθήκη καταλήγει να μετατρέπεται σε μια ιστορία έρωτα· έρωτα για τους ανθρώπους, για μια γυναίκα, για τους φίλους, για τα βιβλία, για τους ανήσυχους. Είναι και αυτή μια ερωτική ιστορία. Mια πραγματική ιστορία, αποτυπωμένη με μικρές δόσεις φαντασίας, τόσο μικρές όσο οι λεπτομέρειες.