ΚΕΝΤΟΥΚΙ

Σχεδόν πάντα το πρόβληµα ξεκινά στα σπίτια –ήδη έχουν καταγραφεί χιλιάδες περιπτώσεις στο Βανκούβερ, το Χονγκ Κονγκ, το Τελ Αβίβ, τη Βαρκελώνη, την Οαχάκα– και διαδίδεται ταχύτατα σε όλα τα µήκη και τα πλάτη της γης. Κουνέλια, κοράκια, αρκουδάκια, πάντα, δράκοι ή κουκουβάγιες, τα κεντούκι δεν είναι κατοικίδια ούτε ροµπότ. Μέσα από τα µηχανικά τους µάτια βλέπουν πραγµατικοί άνθρωποι, και το ζήτηµα είναι –το λένε στα δελτία ειδήσεων και το µοιράζονται στο διαδίκτυο– ότι κάποιος που ζει στο Βερολίνο δεν είναι λογικό να µπορεί να τριγυρνάει στο σαλόνι κάποιου άλλου που ζει στο Σίδνεϋ, ούτε κάποιος που ζει στην Μπανγκόκ να µπορεί να τρώει το πρωινό του µε τα παιδιά σας στο διαµέρισµά σας στο Μπουένος Άιρες. Ιδίως όταν αυτοί οι άνθρωποι, που τους βάζουµε µες στα σπίτια µας, είναι ανώνυµοι. Ένα σαγηνευτικό µυθιστόρηµα, µια σκοτεινή και πρωτότυπη ιδέα, που σε αιχµαλωτίζει µε την αψεγάδιαστη λογική της. «Ένα µυθιστόρηµα µε ζοφερό χιούµορ, που οι χαρακτήρες του γλιστρούν σε ρωγµές και πέφτουν σε εναλλακτικές πραγµατικότητες». J. M. Coetzee «Το µοναδικό ύφος, ο γρήγορος ρυθµός και η απίστευτα σοφή και συµπαγής αφήγηση δηµιουργούν ένα ιδιαίτερο µυθιστόρηµα, που θα παραµείνει στο µυαλό του αναγνώστη για πολύ καιρό αφότου θα έχει διαβάσει το βιβλίο». Etgar Keret «Διερευνά σε βάθος το πώς συνδεόµαστε µε αγνώστους και πώς αποκτάµε εκ του µακρόθεν οικειότητα µαζί τους, ζώντας εν τέλει όλο και πιο αποµονωµένοι, όλο και πιο µοναχικά». Kirkus Reviews «Ένα εξαιρετικά επίκαιρο µυθιστόρηµα, που διερευνά την εισβολή της τεχνολογίας στην προσωπική µας ζωή και τις επιπτώσεις της στις διαπροσωπικές σχέσεις». Financial Times «Η Σβέµπλιν, από τις πιο καταξιωµένες ισπανόφωνες συγγραφείς της γενιάς της, είναι σπάνια και σηµαντική, επειδή δεν την ωθεί στη συγγραφή απλώς το ταλέντο της ή η φιλοδοξία, αλλά το ειλικρινές ενδιαφέρον για ό,τι στον κόσµο είναι ευάλωτο: τα παιδιά, η φύση, η γλώσσα… Πρόγονός της δεν θα µπορούσε να είναι άλλος από τον Ντέιβιντ Λιντς». New York Times «Ένα µυθιστόρηµα τόσο