ΜΟΝΟ ΑΝ ΘΕΛΩ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

……Σήμερα τα χέρια μου κέρδισαν βραβείο και εγώ μια αγκαλιά από την κυρία Ρένα. Η αγκαλιά της -το μεγαλύτερο βραβείο- είναι μια θάλασσα γιαούρτι. Δροσερή, γλυκιά, βελούδινη. Μέσα της ηρεμώ. Και μετά φτιάχνω ωραία πράγματα. Είναι σαν της μαμάς. Του μπαμπά, πάλι, είναι μια μεγάλη τραμπάλα.
Πότε φιλάω τα λουλούδια και πότε κυνηγάω τα σύννεφα.

Την αγκαλιά όμως της θείας Μαίρης, που μένει δίπλα μας, δεν την μπορώ…”

Μια ιστορία για το δικαίωμα των παιδιών στο σώμα τους, το δικαίωμα να λένε όχι σε φιλιά, αγκαλιές και αγγίγματα που δεν επιθυμούν, ακόμα κι αν προέρχονται από οικεία και προσφιλή πρόσωπα. Μια ιστορία για τον σεβασμό στα παιδιά ως υποκείμενα με ελεύθερη βούληση.