Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΜΑΛΟΥΞ

Βαλίτσες, κούτες και μικρά κουτιά εμφανίστηκαν από παντού και κατέλαβαν όλο το διαθέσιμο χώρο. Το Σπίτι δεν ήταν πια σπίτι. Ο Μαμαλούξ έμπαινε κι έβγαινε στις κούτες, μήπως γινόταν σαφές πόσο πολύ έπρεπε να πακεταριστεί κι ο ίδιος, αλλά μάταια. Τις μέρες των κουτιών ακολούθησαν οι μέρες του άδειου, και εντελώς ξαφνικά η Ε και ο Μι εξαφανίστηκαν και τρία γατιά πήραν τη θέση τους. Μαζί τους ήρθε και κάποιος κύριος Πι.
[…] Η μοναξιά του ήταν απέραντη, και η αμηχανία του μπροστά στην τριπλή γατίσια εισβολή έκανε την πορτοκαλί ουρά του να τρέμει. Όμως είχε υποσχεθεί ότι θα προσπαθήσει. Έτσι κι αλλιώς, η Ε θα γύριζε γρήγορα. […] Δεν πρόσεξε το γκρίζο ύφος της Ορνέλας, που έκοβε βόλτες στη χρυσαφένια πορτοκαλί του γούνα, με φθόνο και με κάτι ακόμα. Χειρότερο .

Η Έρση Νιαώτη γράφει μια ασυνήθιστη γατο-ιστορία για την αγάπη και τον πόνο του αποχωρισμού, τη μοναξιά και την τρυφερότητα. Κι ακόμα, για τον εκμηδενισμό των αποστάσεων όταν η αγάπη το απαιτεί. Η ιστορία αντλεί την έμπνευσή της από τις πολλαπλές ιστορίες αποχωρισμού που βίωσε η ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια, καθώς πολλοί νέοι – με ή χωρίς οικογένεια – αναζήτησαν μία καινούρια αρχή στο εξωτερικό. Ο μοναδικός κύριος Μαμαλούξ δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά ή σε εφήβους ή ενήλικες. Απευθύνεται σε όλους όσους αγαπούν τα παραμύθια. Και φυσικά τις γάτες.