ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ

Ο πρώτος χρόνος της δικτατορίας των Συνταγματαρχών μέσα από τα μάτια ενός δεκαεννιάχρονου φοιτητή της Νομικής. Η σύλληψή του στο κηπάριο της πλατείας Κλαυθμώνος και η περιπλάνησή του στον κόσμο των ομοφυλοφίλων της εποχής.
Η αναδρομή στο παρελθόν της ενηλικίωσης του νεαρού αφηγητή και ταυτόχρονα μία κατάδυση στον θολό βυθό του οικογενειακού του περιβάλλοντος: Η μητέρα, ο πατέρας και ο τρίτος άνθρωπος που μπαινόβγαινε παλιά στο σπίτι.

Ου?τως ή α?λλως μοια?ζω στον πατε?ρα μου. Κανει?ς α?λλος δεν το πιστευ?ει, ου?τε και η Αλι?κη, το λε?ω και το πιστευ?ω εγω? και κα?νει το ι?διο. Στις φωτογραφι?ες των νεανικω?ν του χρο?νων αναγνωρι?ζω τον εαυτο? μου ση?μερα, στις κινη?σεις των χεριω?ν μου τις κινη?σεις του. Η πιο περι?εργη ομοιο?τητα, τι?ποτα το σπουδαι?ο, παρα?πλευρη ομοιο?τητα πες, ο γραφικο?ς μας χαρακτη?ρας, που ανακα?λυψα ο?τι ει?ναι ολο?ιδιος ο?ταν βρη?κα κα?τι γρα?μματα? του σταλμε?να στη μα?να μου, ο?σο εγω? η?μουνα μικρο?ς και ενο?σω εκει?νος ταξι?δευε με τα φορτηγα? και τα γκαζα?δικα.