ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΝΩΕ

Η μαμά, πάντα γυρίζει. Γιατί να μη γυρίσει και τώρα;
Μπορεί να την πιάσει η αστυνομία.»
Τι έκανε;
Τίποτα δεν έκανε. Είναι…
Η κόμισσα έβγαλε έναν βαθύ αναστεναγμό που έκανε ν αναδευτεί το μαργαριταρένιο της κολιέ. Τα μάτια της βούρκωσαν.
Είναι… τι; ρώτησα.
Είναι εβραία.
Ε, και; Όλοι εβραίοι είμαστε στην οικογένεια. Κι εγώ ακόμα.
Επειδή είχα δίκιο, με φίλησε και στα δύο μάγουλα.
Κι εσύ, κυρία…; Εβραία είσαι κι εσύ;
Όχι. Εγώ είμαι Βελγίδα.
Σαν κι εμένα.
Ναι· σαν κι εσένα… και χριστιανή.
Χριστιανή είναι το αντίθετο του εβραίου;
Το αντίθετο του εβραίου είναι ναζί.
Τις χριστιανές δεν τις πιάνουν;
Όχι.
Οπότε, καλύτερα να σαι χριστιανή…
Εξαρτάται με ποιον έχεις να κάνεις.

1942, Βέλγιο. Ο επτάχρονος Ζοζέφ είναι ο μοναχογιός μιας εβραϊκής οικογένειας που προσπαθεί να αποφύγει τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των Ναζί. Για να τον σώσουν, τον παραδίδουν στον πατέρα Πονς, έναν ιερέα της επαρχίας -έναν δίκαιο -, που πασχίζει να σώσει μικρά παιδιά από τη φρίκη του Ολοκαυτώματος. Το οικοτροφείο του ιερέα που στεγάζει τον Ζοζέφ μαζί με πολλά άλλα εβραιόπουλα, μετατρέπεται σε μια πραγματική κιβωτό, καθώς ο μικρός ανακαλύπτει πως ο πατήρ Πονς, σαν νέος Νώε, επιδίδεται σε μια κρυφή δραστηριότητα που αποσκοπεί στη διάσωση ενός πολιτισμού απειλούμενου με εξαφάνιση.

Χωρίς ηθικολογίες ή σκληρές περιγραφές της απάνθρωπης μοίρας των θυμάτων του ναζισμού, ο Ερίκ-Εμανουέλ Σμιτ δημιουργεί μια ιστορία για τη φιλία, το κουράγιο, την αποδοχή της διαφορετικότητας των πολιτισμών και των θρησκειών στην πιο σκληρή στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας.